اثر کمپوست مصرف شده قارچ و بیوچار آن بر عملکرد گیاه جعفری تحت تنش شوری

کمپوست قارچ پس از برداشت قارچ به عنوان ضایعات، دور ریخته می‌شود. به منظور بررسی تأثیر کمپوست مصرف شده قارچ و ذغال زیستی (بیوچار) آن بر مؤلفه‌های رشد و جذب برخی از عناصر غذایی در گیاه جعفری تحت تنش شوری، پژوهشی در گلخانه‌ی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل کود کمپوست مصرف شده و ذغال زیستی آن هر کدام در دو سطح صفر و سه درصد وزنی و شوری در دو سطح دو و شش دسی­زیمنس بر متر بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری از دو به شش دسی‌زیمنس بر متر، وزن‌تر و خشک اندام هوایی، ارتفاع گیاه، غلظت آهن، روی، مس، کلسیم، منیزیم، پتاسیم و فسفر به طور معنی‌داری کاهش می­یابد. در مقابل با افزایش شوری، غلظت سدیم در بخش هوایی گیاه افزایش را نشان داد. کاربرد کودهای آلی کمپوست مصرف شده و ذغال ‌زیستی آن باعث جذب بهتر عناصر غذایی و همچنین افزایش مؤلفه­های رشدی در گیاه گردید. ذغال زیستی در سطح سه درصد وزنی در مقایسه با سه درصد وزنی کمپوست و شاهد (فاقد کود آلی) نتیجه­ی بهتری را در افزایش مؤلفه­های رشدی و جذب عناصر غذایی نشان داد. نتایج این آزمایش حاکی از توانایی کمپوست و ذغال زیستی در کاهش اثرات تنش شوری و به تبع آن تنش خشکی است که علت آن را می‌توان قابلیت نگهداشت آب توسط کمپوست و ذغال زیستی آن دانست. بنابراین استفاده از کمپوست مصرف شده به منظور بازیافت و دفع بی‌ضرر این ماده زائد و برای افزایش سطح بهره‌وری خاک‌های شور و همچنین تبدیل آن به ذغال زیستی با رویکرد افزایش راندمان کودی می‌تواند مؤثر ‌باشد.